İmzalı Bordroda Görünen Fazla Çalışma Alacağının Ödendiği Kabul Edilir

İşveren tarafından işçinin fazla çalışma alacaklarının ödendiği iddia ediliyorsa bu iddia işveren tarafından ispatlanmalıdır. Şayet işveren, işçinin fazla çalışma alacağının ödendiğini imzalı bordrolarla ispatlayabilir. Bordroda sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği kabul edilir. Yargıtay 9. Hukuk Dairesi'nin 2021/5252 Esas 2021/9570 Karar 26.05.2021 tarihli ilamı uyarınca;

"Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü: Davacı İsteminin Özeti: Davacı vekili, müvekkilinin davalıya ait otel işyerinde 11.04.2007 tarihinde başlayan belirsiz süreli iş sözleşmesinin 30.04.2017 tarihinde işveren tarafından feshedilmesi sebebiyle sona erdiğini, davacının fesih tarihinde barlar müdürü olarak görev yaptığını ve işi sebebi ile otel bünyesinde bulunan barlar kapanıncaya kadar işbaşında olmak zorunda olduğunu, çalıştığı süre boyunca yaz sezonu olan 20 Nisan-20 Ekim tarihleri arasında haftada 5 gün 08:00-24:00 saatleri arasında, cumartesi günleri ise 08:00-17:00 saatleri arasında çalıştığını ve fazla çalışma ücretinin ödenmediğini ileri sürerek, fazla çalışma ücretinin davalıdan tahsilini istemiştir. Davalı Cevabının Özeti: Davalı vekili, davacının çalışma saatleri hususundaki iddialarının hayatın olağan akışına aykırı olduğunu, davalı şirkette fazla çalışma uygulaması bulunmamakla birlikte nadiren de olsa fazla çalışma yapılması halinde bunun karşılığı olan ücretin ödendiğini veya karşılığında izin kullandırıldığını, davacının özlük dosyası içerisinde bulunan izin talep formları ve ödemelere ilişkin evrakların davacının yapmış olduğu fazla çalışma ücret alacağının ödendiğini gösterdiğini savunarak, davanın reddini istemiştir. İlk Derece Mahkemesi Kararının Özeti: İlk Derece Mahkemesince, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. İstinaf Başvurusu : İlk Derece Mahkemesinin kararına karşı, taraf vekilleri istinaf başvurusunda bulunmuştur. Sayfa 1/3 Bölge Adliye Mahkemesi Kararının Özeti : Bölge Adliye Mahkemesince, davacı vekilinin istinaf talebinin esastan reddine ve davalı vekilinin istinaf talebinin kabulü ile Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 353/1-b.2 maddesi gereğince İlk Derece Mahkemesi kararının kaldırılmasına ve davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Temyiz Başvurusu : Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir. Gerekçe: 1-Dosyadaki yazılara, belgelere ve tüm dosya kapsamına göre; davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir. 2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık, davacının fazla çalışma ücretini hak edip etmediği noktasında toplanmaktadır. Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır. Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır. Somut uyuşmazlıkta; davacı vekili müvekkilinin otel işyerinde barlar müdürü olarak çalıştığı süre boyunca yaz sezonu olan 20 Nisan-20 Ekim tarihleri arasında haftada 5 gün 08:00-24:00 ve cumartesi günleri ise 08:00-17:00 saatleri arasında çalıştığını ileri sürmüştür. İlk Derece Mahkemesince hükme esas alınan bilirkişi raporunda tanık beyanlarının bir bütün olarak değerlendirilmesi suretiyle talep edilen dönemlerde haftanın 1 günü 08:00-16:00 ve haftanın 5 günü 08:00-23:00 arasında çalışma olgusu ve ara dinlenmenin mahsubuyla haftalık 29,5 saat üzerinden hesaplama yapılmıştır. İlk Derece Mahkemesince bu hesaplama yöntemine göre ve davalının ıslaha karşı zamanaşımı def’i de nazara alınarak bulunan fazla çalışma ücreti miktarından % 30 hakkaniyet indirimi yapılarak sonuca gidilmiştir. Söz konusu kararın taraflarca istinaf edilmesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından davalı vekilinin istinaf talebi yerinde görülerek, davacı tanıklarının kendi çalışma düzenlerine ilişkin beyanda bulundukları ve davacının çalışma şekli ile ilgili görgüye dayalı bilgilerinin olmadığı gerekçesiyle; davalı tanıklarından ... ’ın beyanına göre haftanın 5 günü 08:00-16:00 ve haftanın 1 günü 08:00-23:00 arasında çalışma olgusu ve ara dinlenmenin mahsubuyla haftalık 3,5 saat üzerinden ve % 30 hakkaniyet indirimi de uygulanarak fazla çalışma ücretinin kısmen kabulüne karar verilmiştir. Dosya kapsamı incelendiğinde, davacı tanıklarından İhsan’ın iki farklı vardiyada çalışması ve diğer davacı tanığı...’ın ise kural olarak 08:00-16:00 saatleri arasında çalıştığını beyan etmesi karşısında, İlk Derece Mahkemesince kabul edildiği şekilde davacının haftanın 5 günü 08:00-23:00 saatleri arasındaki çalışmasına dair süreklilik arzedecek şekilde görgüye dayalı bilgilerinin olmadığı anlaşılmaktadır. Ancak her iki davacı tanığı da mahkeme huzurunda kendi çalışma saatlerine ilişkin beyanda bulunduktan sonra haftanın 2 günü fazla çalışma yaptıklarını beyan etmiş ayrıca davacı tanıklarından ... , çalıştığı B vardiyasının çalışma saatinin 16.00-24.00 arasında olduğunu açıklamıştır. Her iki davacı tanığının ortak anlatımlarından hareketle, 9. HD., E. 2021/5252 K. 2021/9570 T. 26.5.2021 Sayfa 2/3 davacının haftada 2 gün 08:00-23.00 saatleri arasındaki çalışma olgusunun davacı tanık beyanlarıyla ispat edildiğinin kabul edilmesi gerekir. Bu itibarla davacının haftanın 2 günü 08:00-23.00 ve haftanın 4 günü de 08:00-16:00 arasında ve ara dinlenmeleri haricinde 28+27=55 saat çalıştığı ve haftalık fazla çalışmasının 10 saat olduğu sonucuna varılmalıdır. Bölge Adliye Mahkemesinde yazılı şekilde karar verilmesi isabetsiz olmuştur. Kabule göre de, Bölge Adliye Mahkemesince hükmedilen fazla çalışma ücretinin hesaplama unsurlarının bir bütün olarak ve denetime elverişli şekilde açıklanmaması da hatalıdır.

SONUÇ: Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, dosyanın kararı veren Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, peşin alınan temyiz karar harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 26.05.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi."