İşçinin Yıllık Ücretli İzin Hakkı

İşçi bir iş yerinde bir yıllık kıdemini doldurduğu takdirde 14 günlük yıllık ücretli izne hak kazanır. Bu sürenin hesabında işçi aynı işverenin bir veya çeşitli iş yerlerinde çalışmışsa bu sürelerin birleştirilmesi gerekir. Buna ilişkin Yargıtay 9. Hukuk Dairesi'nin 2021/10345 Esas 2021/14531 Karar 20.10.2021 tarihli kararında;

"Davacı İsteminin Özeti: Davacı vekili; müvekkilinin 02.04.2007 tarihinden 30.11.2009 tarihine kadar davalı şirketin Rusya’daki şantiyelerinde kesintisiz çalıştığını, en son aylık net 1.200 USD ücret aldığını, işyerinde ayrıca üç öğün yemek ve yatmak için yer tahsis edildiğini, davalının iş bitimi nedeniyle müvekkilinin işine son verdiğini, işçilik alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık izin ücreti alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Davalı Cevabının Özeti: Davalı vekili; davacının müvekkili nezdinde 01.04.2007-15.05.2008, 03.07.2008-31.03.2009, 01.04.2009-07.11.2009 tarihleri arasında görev yaptığını, istifa ederek işten ayrıldığını, iş ilişkisi istifa ile sona erdiğinden kıdem ve ihbar tazminatı talep edilemeyeceğini, davacının 3.00 USD saat ücreti esas alınarak hesap edilen aylık ücret karşılığında çalıştığını, ücretin 1.200,00 USD olduğu iddiasını kabul etmediklerini, maaşların bankaya yatırıldığını, davacı tarafından ihtirazi kayıt olmaksızın kabul edildiğini savunarak davanın reddini talep etmiştir. Mahkeme Kararının Özeti: Mahkemece davanın kısmen kabulü ile kıdem ve ihbar tazminatlarının davalıdan tahsiline hükmedilmiştir. Kararın taraf vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 12.12.2019 tarihli ilamı ile, “Somut uyuşmazlıkta, davacı işçi davalı işverenin yurtdışı şantiyelerinde kesintili olarak çalışmıştır. Davacının yıllık izin ücreti alacağı istemi bordroda yer alan tahakkuklar nedeniyle reddedilmiş ise de, izin ödemesi adı altında bordroda yer alan tahakkukların işçinin farklı şantiyelerdeki çalışmalarının iş bitimi sebebiyle sona erdiği dönemlere rastlayıp rastlamadığı araştırılmamıştır. Bordroda yer alan ödemelerin işçinin banka hesabına yapıldığı savunulmuş olmakla bu yönde gerekirse ilgili banka kayıtları getirtilmeli ve iş bitimi sebebiyle çıkışların verildiği dönemde yapılan ödemelerin karşılığı olan izin günleri ile çalışma dönemi içine rastlamakla birlikte izinlerin kullandırıldığını gösteren imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile desteklenen izin Sayfa 1/2 tahakkukları hesaplamadan düşülmelidir. Bu konuda eksik incelemeyle karar verilmesi hatalıdır.” gerekçesiyle karar bozulmuştur. Mahkemece bozmaya uyulmuş ve yapılan yargılama sonunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Temyiz: Bozmadan sonra verilen kararı davacı vekili temyiz etmiştir. Gerekçe: 1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir. 2-Taraflar arasında, davacının yıllık izin ücreti alacağının bulunup bulunmadığı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır. 4857 sayılı Kanun'un 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada, sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı nedene dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır. 4857 sayılı Kanunun 54. maddesinde, yıllık ücretli izine hak kazanmak için gerekli sürenin hesabında, işçinin aynı işverenin bir veya çeşitli işyerlerinde çalıştığı sürelerin birleştirilerek göz önüne alınacağı hükme bağlanmıştır. Bu durumda, işçinin daha önce aynı işverenin bir ya da değişik işyerlerinde geçen hizmetlerinin yıllık izne hak kazanma ve izin süreleri hesabı yönlerinden dikkate alınması gerekir. Kamu kurum ve kuruluşlarında geçen hizmetlerin de aynı gerekçeyle izin hesabı yönünden birleştirilmesi zorunludur. İşçinin aralıklı olarak aynı işverene ait işyerinde çalışması halinde, önceki dönemin kıdem tazminatı ödenerek feshedilmiş olması, izin yönünden sürelerin birleştirilmesine engel oluşturmaz. Yine, önceki çalışılan sürede bir yılı doldurmadığı için izne hak kazanılmayan süreler de, işçinin aynı işverene ait işyeri ya da işyerlerindeki sonraki çalışmalarına eklenerek yıllık izin hakkı belirlenmelidir. Yıllık izin, özde bir dinlenme hakkı olup, aralıklı çalışmalarda önceki dönem zamanaşımına uğramaz. Somut uyuşmazlıkta, davacı işçi davalı işverenin yurtdışı şantiyelerinde kesintili olarak 2 yıl, 5 ay, 18 gün çalışmış olup, kıdemi karşılığında hak ettiği yıllık ücretli izin gün sayısının 28 olduğu hükme esas alınan bilirkişi raporunda da tespit edilmiştir. Buna göre, davacının yıllık izin ücreti alacağının fesih tarihindeki ücret esas alınarak 28 gün üzerinden hesaplanması ve 2008 yılı Mayıs ile 2009 yılı Kasım ayı bordrolarında tahakkuk ettirilerek bankadan ödendiği anlaşılan yıllık izin ücreti tutarlarının hesaplama sırasında mahsup edilmesi gerekmektedir. Kesintili çalışılan dönemleri ayırarak 14 gün üzerinden yıllık izin ücreti alacağını hesaplayan hatalı bilirkişi raporuna göre karar verilmesi isabetsiz olup bozmayı gerektirmiştir.

SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz karar harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 20/10/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi."